Nachtdienst verhalen: Tosti’s en Toewijding – Een Nachtdienst in een ziekenhuis
Het is 02.00 uur ’s nachts. We zitten met drie verpleegkundigen in de zusterpost, net nadat we onze ronde hebben gelopen. De baby’s hebben hun voeding gehad, de medicatie is uitgedeeld, en alles lijkt rustig. De kinderen slapen, of doen in ieder geval een poging. Voor nu is het even stil.
Om middernacht lopen we onze eerste ronde. Ik vertelde de ouders dat we vanuit de zusterpost de kinderen goed in de gaten houden, maar dat ze altijd kunnen bellen als er iets is. We bespreken de bijzonderheden met de arts. Een van de kinderen, dat wat zieker is, heeft medicatie nodig, maar eerst moet er bloed worden afgenomen. Ik stel voor te wachten tot 03.00 uur, als het kindje toch wakker moet worden voor de voeding. Zo hoef ik het niet twee keer te storen, en kan ik het daarna meteen troosten met een flesje.
Rond 03.00 uur stap ik de kamer binnen. De vader, die half slapend lijkt, staat in zijn boxershort naast het bedje van zijn kind. Hij wil graag helpen, en ik leg snel uit wat ik kom doen. Even moet ik schakelen door de situatie – waarom dragen ouders in het ziekenhuis bijna nooit een volledige pyjama? Maar ik moet me concentreren. De vermoeidheid begint toe te slaan na zo’n lange nachtdienst, en dit prikje moet goed gaan.
Het bloed is afgenomen, en ik stuur het naar het lab. Daarna moet ik het medicijn halen in de depotheek. De gangen zijn lang, donker en stil. Zelfs al ken ik het ziekenhuis goed, de stilte en leegte blijven altijd spannend. Ik moet alert blijven op wat er kan komen. Gelukkig ben ik snel bij de depotheek. Daar moet ik naar binnen met een pasje, maar het verhaal dat ooit iemand zich onder de tafel verschool, blijft door mijn hoofd spoken, dus ik zoek snel het medicijn en ben blij als ik weer onderweg ben naar de afdeling. Een paar minuten later kom ik terug en geef het medicijn. Het kindje slaapt verder, en de vader kruipt weer in bed. Ik wens ze in stilte een goede nacht.
Terug in de zusterpost maak ik met mijn collega’s tosti’s. Het is een soort nachtelijke ‘lunch’ die ons wakker houdt. We kletsen wat om de tijd door te komen. Ondanks de vermoeidheid voel ik me bevoorrecht dat ik voor deze kinderen mag zorgen. Maar eerlijk is eerlijk, op dit moment had ik ook heel graag in mijn eigen bed gelegen…
Ervaar nu zelf hoe het is om arts te zijn!
Ervaar nu zelf hoe het is om als arts op de spoedeisende hulp te werken met het bordspel Medical Mysteries! In de New York Emergency Room editie van Medical Mysteries zijn jullie een groep medische specialisten in New York. Jullie nemen de nachtdienst voor jullie rekening die van middernacht tot 8 uur ‘s ochtends duurt. Er komen deze dienst wel erg veel bijzonder gevallen binnen. Aan jullie de taak om de patiënt te redden!
Samenwerken is de sleutel tot succes in dit spannende spel en het leuke is dat je geen medische kennis nodig hebt om dit spel te spelen!
Bestel nu!